34. Kot na szczudłach

Nietypowy kot...

Gorące popołudnie na afrykańskiej sawannie. W falującym od ciepła powietrzu dostrzec można sylwetki leniwie pasących się gazeli. Nagle jedną z nich coś zaniepokoiło. Morze pożółkłych traw przemierzał właśnie dość nietypowy, cętkowany kot. Jego smukłe ciało "zawieszone" na chudych łapach, poruszało się z nieprzeciętną gracją i elegancją. Łapę za łapą stawiał delikatnie i ostrożnie, tak, że usłyszenie go było prawie niemożliwe.

Z wyglądu znacznie różnił się od swoich, typowo kocich, krewniaków. Po pierwsze - posiadał "wysokie" łapy i stosunkowo krótki ogon. Wszak znane nam "mruczkowate" mają długie i giętkie ogony, potrzebne do utrzymywania równowagi podczas biegu. Długość nóg również sugeruje, że kot ten jest wyspecjalizowanym sprinterem. Otóż nic bardziej mylnego! Serwal (Leptailurus serval) to wysokiej klasy skoczek, a "dziwne nogi" potrzebne są mu jedynie do wykonywania widowiskowych susów.

Inną rzeczą są wielkie, zaokrąglone, czarne (z białą plamką) uszy. Ludzi, którzy po raz pierwszy widzą tego kota, te duże "anteny" zawsze wprawiają w niemałe zaskoczenie. Śmieją się i dziwią, po cóż takie coś kotu! Ale jak wiadomo w przyrodzie nic się nie dzieje bez powodu... a tu na dodatek mamy do czynienia aż z dwoma, ważniejszymi powodami! Po pierwsze, serwal żyje w klimacie ciepłym, a więc uszy o dużej powierzchni ułatwiają schładzanie ciała; po drugie są niezbędne w polowaniu. Działają bowiem naprawdę jak anteny. Wychwytują najmniejsze dźwięki, takie jak obgryzanie ziarenka przez ukrytą w trawie mysz lub, co więcej, potrafią wychwytywać ultradźwięki! To właśnie za ich pomocą porozumiewają się gryzonie - podstawa menu tego nietypowego kota. Przeciętny drapieżnik nie potrafi jednak zrozumieć ich [gryzoni] "rozmówek", za to wyspecjalizowany serwal bez problemu namierza swoje ofiary...

"Nasz" kot właśnie przystanął. Teraz można przyjżeć się jego sierści. Gdyby gazela (z początku opisu) nie zauważyłaby "serwalińskiego", nam na pewno nie udałoby się go dostrzec. Jego żółto-płowe futerko pokryte jest czarnymi plamkami (po bokach ciała i na jasnym brzuchu). Przez tył głowy ciągną się grube, ciemne paski. Cętki zamienione w pręgi widzimy też z tyłu łap oraz na ogonie (jednak wierzch łapek jest drobno nakrapiany). Na szyi znajduje się coś w rodzaju czarnego naszyjnika.

Ogólnie rzecz biorąc jest to urokliwy drapieżnik, "nieprzeciętnej urody" (cóż, nawet ludzie lubią jego futerko...).

W między czasie obserwowany serwal rusza w dalszą drogę, aby już po chwili ponownie zniknąć pośród złocistego "morza"...

Trochę faktów

Niestety nie udało mi się w tak krótkim czasie wykonać pomiarów wielkości, dlatego wolałam nie ryzykować i oprzeć się jakimś źródłem (w "liczbach"; patrz: bibliografia). 

Dł. ciała

67-100 cm

Dł. ogona

20-40 cm

Wys. w kłębie

ponad 60 cm

Waga

7-18 kg

Samce większe i silniejsze od samic.

Charakterystyczne "elementy" budowy: ogromne uszy, długie łapy, średniej długości ogon, cętkowane futro.

Dodatki

Kliknijcie TU, jeśli chcecie pooglądać trochę "serwalich" filmów, bądź zdjęć...

... A TU polowania, m.in. na młodą gazelę. Czy zakończyło się powodzeniem, zobaczycie ogladając TEN filmik.

Bibliografia

- "Trochę faktów" (ale tylko "dł. ciała; dł. ogona; wysokość; waga") to kontrolowana mieszanka: 

- Arkive.com (Serval - Facts & Status)

- Wikipedia, the free encyclopedia (Serval - Description)

- Wikipedia, wolna encyklopedia (Serwal - Charakterystyka ogólna)

***
Informacje
- Notka z dnia 27.08.2012r., napisana jeszcze na blogu Felidae - edytowana i poprawiana już tutaj, czyli na następcy felida - Perfekcyjnych.
- Zdjęcia wykonane w ZOO warszawskim oraz ZOO krakowskim. Zdjęcie drugie było obrabiane.